لِئانید آندری‌ یف، در رمان یوغ جنگ زوایای تاریک روح انسانی را  می‌ شکافد و عمیق‌ ترین لایه‌‌ های پنهان روح آدمی و تشویش درونی‌ اش را بر صفحۀ کاغذ خود پیاده می‌ کند.

او در سال‌ های نخستین جنگ جهانی اول  (۱۹۱۶)، این اثر را خلق کرد که در حقیقت پژواک وجدان انسانی در برابر ویرانی، تاراج و مرگ است. این رمان نه‌ فقط سندی از مصایب جنگ میان آلمان و روسیه که بیانیه‌ ای از درد و اندوه جانکاه انسان در مواجهه با خشونت و یأس است.

آندری‌ یف در مقابل بحران جنگ با دیدگانی اشک‌ بار و سرشار از وحشت

به عمق فاجعه می‌ نگرد، چراکه او جنگ را نه‌ فقط پدیده‌ ای سیاسی که اسارتی برای روح بشر می‌ داند.

او بر پیروزی یا شکست تمرکز ندارد، بلکه سقوط و تباهی فکر، اندیشه و جنبه‌ های مختلف زندگی انسانی را در خلال جنگ به نمایش می‌ گذارد.

چراکه او مدام گوشزد می‌ کند جنگ نه قهرمان می‌ شناسد و نه قربانی؛ تنها چیزی که می‌ شناسد ویرانی است.